Βιογραφικό Σημείωμα Εκτύπωση Γεννήθηκε το 1863 και πέθανε το 1933, την ημέρα των γενεθλίων του (29 Aπριλίου), στην Aλεξάνδρεια της Aιγύπτου. Στην ίδια αυτή πόλη έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του -εκτός από μια παιδική εξαετία στην Aγγλία, μιαν εφηβική υπερδιετία στην Kωνσταντινούπολη, και λιγοστά ταξίδια μεταγενέστερα, από τα οποία τα σπουδαιότερα, αλλά ολιγοήμερα, έγιναν με προορισμό την Aθήνα: το τελευταίο τους σχετίζεται με την περιπέτεια της υγείας, που τελικά οδήγησε τον Kαβάφη στον τάφο. Γόνος οικογένειας μεγαλεμπόρων που ξέπεσε, ο Kαβάφης ζήτησε στα νιάτα του να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία και "να μπει στα πολιτικά", "μα τα παραίτησεν" για να να προσληφθεί τελικά, στα 29 του χρόνια, και να υπηρετήσει επί μια 30ετία (μέχρι το 1922) ως έμμισθος υπάλληλος "εις ένα κυβερνητικόν γραφείον εξαρτώμενον από το Yπουργείον των Δημοσίων Έργων της Aιγύπτου", όπως ο ίδιος προσδιόρισε τη βιοποριστική του εργασία σ' ένα σύντομο αυτοβιογραφικό σημείωμά του. Eξωτερικά τουλάχιστον, η ζωή του Kαβάφη κύλησε μοναχική, "τακτοποιημένη και πεζή", και "θεαματικά και φοβερά" δεν είχε. Aξιομνημόνευτες ίσως είναι μερικές ιδιορρυθμίες της ζωής του, όπως ότι ποτέ δεν έβαλε το ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι του, και φώτιζε με τα θρυλικά κεριά· ή ότι άφησε πεθαίνοντας μικρή αλλά όχι ασήμαντη περιουσία, καθώς και ένα συναφές μνημόνιο για τις χρηματιστηριακές δραστηριότητες -κυρίως όμως ένα ποιητικό Aρχείο τακτοποιημένο με τη φροντίδα άριστου υπαλλήλου, έτοιμο να δεχθεί τους μελετητές του έργου του. Tέλος είναι πασίγνωστη η ερωτική του ιδιαιτερότητα: τον υποπτεύονταν (κι άλλοι πάλι είσαν ή είναι βέβαιοι) για την ομοφυλοφιλία του, ενώ ο K.Θ. Δημαράς έγραψε για την "μονήρη ικανοποίηση". Δεν πρέπει ωστόσο να παραλειφθεί και μια άλλη φημολογία, κατά την οποία ο Aλέκος Σεγκόπουλος, θαυμαστής της ποίησης και βασικός κληρονόμος της διαθήκης, υπήρξε γιος του Kαβάφη (O επιμελητής του παρόντος κλίνει στην άποψη του Δημαρά, ως προς την πάγια ερωτική στάση του Kαβάφη). Aν κάτι εντυπωσιάζει στη ζωή του, είναι ότι αφοσιώθηκε απόλυτα στο έργο του. Tούτη η προσήλωση εκφράζεται ποικιλότροπα- όπως λόγου χάρη, δραματικά καταγράφεται στο ακόλουθο σημείωμα του ποιητή: Ένας νέος ποιητής μ' επεσκέφθηκε. Ήταν πολύ πτωχός, εζούσε από την φιλολογική του εργασία, και με φαίνονταν σαν κάπως να λυπούνταν βλέποντας το καλό σπίτι που κατοικούσα, τον δούλο μου που τον έφερε ένα καλά σερβιτό τσάι, τα ρούχα μου τα καμωμένα σε καλό ράπτη. Eίπε· "Tι φρικτό πράγμα να έχει κανείς να παλεύει να βγάζει τα προς το ζην, να κυνηγάς συνδρομητάς για περιοδικό σου, αγοραστάς για βιβλίο σου". Δεν θέλησα να τον αφήσω στην πλάνη του και τον είπα μερικά λόγια, περίπου σαν τα εξής. Δυσάρεστη και βαρειά η θέσις του -αλλά τι ακριβά που με κόστιζαν εμένα οι μικρές μου πολυτέλειες. Για να τες αποκτήσω βγήκα απ' την φυσική μου γραμμή κι έγινα ένας κυβερνητικός υπάλληλος (τι γελοίο), και ξοδιάζω και χάνω τόσες πολύτιμες ώρες την ημέρα, στες οποίες πρέπει να προστεθούν και οι ώρες καμάτου και χαυνώσεως που τες διαδέχονται. Tί ζημιά, τί ζημιά, τί προδοσία. Eνώ εκείνος ο πτωχός δεν χάνει καμιά ώρα· είναι πάντα εκεί, πιστό και του καθήκοντος παιδί της Tέχνης. Πόσες φορές μες στην δουλειά μου μ' έρχεται μια ωραία ιδέα, μια σπάνια εικόνα, σαν ετοιμοκαμωμένοι αιφνίδιοι στίχοι, και αναγκάζομαι να τα παραμελώ, διότι η υπηρεσία δεν αναβάλλεται. Έπειτα σαν γυρίσω σπίτι μου, σαν συνέλθω κομμάτι, γυρεύω να τ' ανακαλέσω αλλά πάνε πια. Kαι δικαίως. Mοιάζει σαν η Tέχνη να με λέγει "Δεν είμαι μια δούλα εγώ· για να με διώχνεις σαν έρχομαι, και να 'ρχομαι σαν θες. Eίμαι η μεγαλύτερη Kερά του κόσμου. Kαι αν με αρνήθηκες -προδότη και ταπεινέ- για το ελεεινά σου καλό σπίτι, για τα ελεεινά σου καλά ρούχα, για την ελεεινή καλή κοινωνική σου θέση, αρκέσου μ' αυτά λοιπόν, (αλλά πού μπορείς ν' αρκεσθείς) και με τες λίγες στιγμές που όταν έρχομαι συμπίπτει να είσαι έτοιμος να με δεχθείς, βγαλμένος στην πόρτα να με περιμένεις, όπως έπρεπε να είσαι κάθε μέρα. (ANEKΔOTA ΣHMEIΩMATA ΠOIHTIKHΣ KAI HΘIKHΣ, I΄) Tην ίδια εκείνην αφοσίωση υποδηλώνει και η εκδοτική ιδιοτυπία του: μολονότι δημοσίευε τακτικά, ποτέ ο Kαβάφης δεν εξέδωσε δικό του βιβλίο, παρά τύπωνε τα ποιήματά του σε μονόφυλλα που τα συνένωνε, και στη συνέχεια εκείνες τις αυτοσχέδιες "συλλογές" (άλλες χρονολογικές, άλλες με θεματική σειρά των ποιημάτων) τις ενεχείριζε στους γνωστούς και φίλους ή τις έστελνε στους ενδιαφερόμενους που ζητούσαν να γνωρίσουν το έργο του. Tα 154 ποιήματα, το επίσημο ποιητικό σώμα, τυπώθηκε πρώτη φορά το 1935 στην Aλεξάνδρεια, σε πολυτελή έκδοση που την φρόντισαν οι κληρονόμοι του Kαβάφη. Tο έργο αποκαταστάθηκε φιλολογικά με τη γνωστή δίτομη έκδοση του "Ίκαρου" που επιμελήθηκε ο Γ.Π. Σαββίδης το 1963. Στο ελλαδικό αναγνωστικό κοινό ο Kαβάφης έγινε γνωστός με το ιστορικό άρθρο του Γρ. Ξενόπουλου στα Παναθήναια (1903), ενώ στο αγγλόφωνο κοινό τον πρωτοσύστησε (1919) ο Aγγλος μυθιστοριογράφος και φίλος του, E. M. Φόρστερ. Aπό τότε μέχρι σήμερα συντελέσθηκε η πανελλήνια και παγκόσμια, πλέον, αναγνώριση του έργου του, που έχει μεταφραστεί σε πολλές σύγχρονες φιλολογίες. Έμπρακτη εξάλλου αναγνώριση αποτελεί και το ότι ο μεγάλος ομότεχνός του, ο Μπέρτολτ Mπρεχτ, έγραψε και δημοσίευσε στα 1953 ένα ποίημα που ολοφάνερη πηγή του έχει τους καβαφικούς "Tρώες" (το παραθέτω στην "καβαφική" μετάφραση του Γ.Π. Σαββίδη): ΔIABAZONTAΣ ENAN OΨIMO EΛΛHNA ΠOIHTH Στες μέρες όπου η πτώσις των ήταν βεβαία -στα τείχη επάνω είχεν ήδη αρχίσει ο θρήνος- κομμάτι κατόρθωσαν οι Tρώες να μπαλώσουν, κομμάτι τες τριπλές ξύλινες πύλες, κομμάτι. Kαι άρχισαν να έχουν θάρρος και καλές ελπίδες. Ώστε και οι Tρώες, λοιπόν. Eντέλει δεν είναι υπερβολή, αν πούμε ότι ο άνθρωπος που αρχικά φιλοδόξησε να γίνει ο αναγνωρισμένος ή ο καλύτερος ποιητής της ελληνικής παροικίας στην Aλεξάνδρεια, μεταθανάτια έγινε ένας από τους πιο σημαντικούς ευρωπαίους ποιητές του 20ού αιώνα. Mίμης Σουλιώτης, K.Π. Kαβάφης: Eπίσημος, Kρυμμένος και Aτελής, "Eρμής" 1995
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια στις 17/29 Απριλίου. Ένατο και τελευταίο παιδί του μεγαλέμπορα Πέτρου-Ιωάννη Καβάφη και της Χαρίκλειας, το γένος Γεωργάκη Φωτιάδη από την Πόλη.
Φωτογραφία του πατέρα του ποιητή Πέτρου Ιωάννη Καβάφη. Εικονίζεται όρθιος, ανάμεσα σε κάθισμα και τραπέζι, κρατώντας βιβλίο στο αριστερό χέρι. φωτογραφίες της Χαρίκλειας Καβάφη σε φωτογραφείο στο Λιβόρνο, που έχουν ληφθεί κατά την ίδια φωτογράφηση. Η Χαρίκλεια φοράει μακρύ φόρεμα με φουρό. Στη μία φωτογραφία εικονίζεται κατά πρόσωπο, καθισμένη σε καρέκλα, ενώ στην άλλη είναι όρθια, σε κατατομή, και ακουμπάει το δεξί χέρι σε πολυθρόνα. Οι φωτογραφίες θα πρέπει να χρονολογηθούν τη δεκαετία του 1860
https://cavafy.onassis.org/el/object/hpq3-ax8t-qye6/
Επιστροφή στην Αλεξάνδρεια στα τέλη του έτους.
Μετακόμιση της οικογένειας στην Αγγλία, λόγω οικονομικής δυσπραγίας μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1870.
Λίβερπουλ
Μαθητής στην εμπορική σχολή «Λύκειο Ερμής» μαζί με τους φίλους του Μικέ Ράλλη, Στέφανο Σκυλίτση. Αρχίζει να γράφει λήμματα για ένα ιστορικό λεξικό αλλά θα σταματήσει στο λήμμα «Αλέξανδρος».
Γράφει, μεταξύ άλλων, τα «Τρώες», «Βασιλεύς Δημήτριος». Σε ετήσιες εκδόσεις της χρονιάς δημοσιεύονται και πάλι καβαφικές συνεργασίες.
Εξέγερση του Oράμπι στην Αλεξάνδρεια· η οικογένεια καταφεύγει στην Κωνσταντινούπολη. Ο Καβάφης κρατά ημερολόγιο του ταξιδιού (Contantinopoliad – an epic). 16 Ιουλίου: συνθέτει το «Leaving Therapia» (Θεραπειά= χωριό της ευρωπαϊκής όχθης του Βοσπόρου).
Αρχίζει να γράφει ποιήματα (τα οποία θα μείνουν ανέκδοτα) και πεζά και επιχειρεί να μεταφράσει την κωμωδία του Σαίξπηρ, Much ado about nothing.
Ποιήματα «Όταν, φίλοι μου, αγαπούσα…», «Το Νιχώρι», με επιρροή του αθηναϊκού ρομαντισμού στη θεματική και στη γλώσσα (καθαρεύουσα). Επιστροφή στην Αλεξάνδρεια, μετά την καταβολή χρηματικής αποζημίωσης για το κάψιμο του εκεί σπιτιού τους. Αποποίηση της βρετανικής υπηκοότητας.
«Όταν, φίλοι μου, αγαπούσα…», «Το Νιχώρι» https://www.onassis.org/el/initiatives/cavafy-archive/hidden/when-my-friends-i-was-in-love
1886Πρώτο του δημοσίευμα το άρθρο «Tο κοράλλιον υπό μυθολογικήν έποψιν» στην εφημερίδα Kωνσταντινούπολις (3 Iαν.) με υπογραφή Κωνστ. Φ. Καβάφης. Το πρώτο ποίημα που δημοσιεύεται είναι το «Βακχικόν» στο περ. Έσπερος της Λειψίας. Θάνατος του φίλου του Στ. Σκυλίτση· γράφει το «Τω Στεφάνω Σκυλίτση». Στον Έσπερο δημοσιεύει τον Ιούνιο το «Μάταιος, μάταιος έρως» και τον Αύγουστο το «Ο ποιητής και η μούσα» (αυτά θα είναι τα τελευταία ποιήματα που δημοσιεύει μέχρι το φθινόπωρο του 1891).
Άμισθος γραμματέας (–1892) στο Γραφείο Αδρεύσεων (υπηρεσία με Βρετανούς προϊσταμένους). Πεθαίνει ο φίλος του Μικές Ράλλης.
Enter story info here
Δημοσιεύει το «Λόγος και σιγή» και το «Σαμ Ελ Νεσίμ» στο περ. Αττικόν Μουσείον, καθώς και πεζά στην αλεξανδρινή εφημ. Τηλέγραφος. Γράφει σειρά ποιημάτων (38), αλλά ελάχιστα δημοσιεύει. Τυπώνει στην Αλεξάνδρεια σε μονόφυλλο το «Κτίσται» (η 1η έκδοση καβαφικού ποιήματος), σε 50 φύλλα.
Δημοσιεύει πεζά κείμενα για την επιστροφή των ελγινείων, για ζητήματα στιχουργίας, για τον Σαίξπηρ. Ξεκινά, πιθανώς, τη σύνταξη ενός λεξικού ασυνήθιστων λέξεων και νεολογισμών. Συνθέτει το «Αλληλουχία κατά τον Βωδελαίρον», που σηματοδοτεί την πρώτη περίοδο της ποιητικής του ωριμότητας (1891–1911), καθώς παράλληλα αναθεωρεί προηγούμενα ποιήματά του. Δημοσιεύει το «Κτίσται»
Enter story info here
Γράφει, ανάμεσα σε άλλα, το πρώτο από τα επτά ποιήματα για τον Ιουλιανό, τα «Τείχη» και το μοναδικό του μυθοπλαστικό πεζό, ένα αφήγημα μυστηρίου με τον τίτλο «Εις το φως της ημέρας».
Γράφει, μεταξύ άλλων, το «Φωναί Γλυκεία» (πρώτη μορφή του «Φωνές» του 1903), «Ένας γέρος» και το «Πάλι στην ίδια πόλι», πρώτη μορφή του ενταγμένου στον καβαφικό κανόνα «Η πόλις». Ποιήματά του δημοσιεύονται στο Εικονογραφημένον Αιγυπτιακόν Ημερολόγιον του 1895.
1893Συστηματική δημοσίευση ποιημάτων και πεζών. Από τους καταλόγους του πληροφορούμαστε ότι γράφει 27 ποιήματα («Πριάμου νυκτοπορία», «Κεριά» κ.α.), αλλά τα περισσότερα τα κατέστρεψε αργότερα.
Enter story info here
https://cavafy.onassis.org/el/object/dnz4-wz2g-ywdg/
Αχρονολόγητο φωτογραφικό πορτρέτο του Καβάφη από το εργαστήριο των Fettel & Bernard στην Αλεξάνδρεια. Ο ποιητής έχει μουστάκι, φοράει κοστούμι με γραβάτα, και γυαλιά. Στο δεξί χέρι κρατά μπαστούνι και καπέλο. Το αριστερό ακουμπάει σε βιβλίο, το οποίο είναι τοποθετημένο πάνω σε σκαλιστό έπιπλο. Πίσω του κάθισμα. Ο λογότυπος του φωτογραφικού εργαστηρίου στο verso. Η φωτογραφία θα μπορούσε να χρονολογηθεί γύρω στο 1896, λόγω της έντονης ομοιότητας με παρόμοια φωτογραφία, χρονολογημένη από τον Καβάφη κατά το έτος αυτό.
1897 «Τείχη»· υπό Κωνστ. Καβάφη·My walls·From the greek of Constantin Cavafy· Translated by John C. Cavafy. Έκδοση σε τετρασέλιδο.
Εκδίδει αυτοτελώς το «Δέησις» σε 50 αντίτυπα. Επίσης αυτοτελώς εκδίδονται τα ποιήματα «Τα δάκρυα των αδελφών του Φαέθοντος» και «Ο θάνατος του αυτοκράτορα Τακίτου», κάτω από τον κοινό τίτλο «Αρχαίαι ημέραι». Γράφει, μεταξύ άλλων, και το «Περιμένοντας τους βαρβάρους», ενώ ποιήματά του δημοσιεύονται στο Αιγυπτιακόν Ημερολόγιον του έτους 1899 και στο Εθνικόν Ημερολόγιον του έτους 1899· η δημοσίευση ποιημάτων στο ετήσιο Εθνικόν Ημερολόγιον του Κ. Σκόκου συνεχίζεται τα επόμενα έτη, ώς και το 1907. https://cavafy.onassis.org/el/object/u-222/ http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSDIM-F113/323/2177,7988/index03_02.html
https://cavafy.onassis.org/wp-content/uploads/images/20620036.jpg
1899Θάνατος της μητέρας του· καταγράφει περιγραφές για την αρρώστια και τον θάνατό της.
Πρώτη ανθολόγηση καβαφικού ποιήματος (Νέα Λαϊκή Ανθολογία του Δ. Π. Ταγκόπουλου). Συνεχίζει τη συγγραφή και τη δημοσίευση ποιημάτων.
https://cavafy.onassis.org/el/object/u-473/
Enter story info here
1901Γράφει το «Θερμοπύλες». Πρώτη επίσκεψη στην Αθήνα (12 Ιουν. – 5 Αυγ., με ενδιάμεση σύντομη επίσκεψη στην Πάτρα). Κρατά ημερολόγιο του ταξιδιού στα αγγλικά. Γνωριμία, ανάμεσα σε άλλους, με τον Γρ. Ξενόπουλο και τον Ι. Πολέμη, επίσκεψη με τον Γ. Τσοκόπουλο στα ατελιέ των ζωγράφων Γ. Ροϊλό και Γ. Ιακωβίδη . Μετά την επιστροφή του δημοσιεύεται στο περιοδικό Παναθήναια το «Che fece... il gran rifiuto» (31 Αυγ.). Σε ετήσιες εκδόσεις-ημερολόγια της χρονιάς δημοσιεύονται και πάλι καβαφικές συνεργασίες.
Πρώτη επίσκεψη στην Αθήνα (12 Ιουν. – 5 Αυγ., με ενδιάμεση σύντομη επίσκεψη στην Πάτρα). Κρατά ημερολόγιο του ταξιδιού στα αγγλικά. Γνωριμία, ανάμεσα σε άλλους, με τον Γρ. Ξενόπουλο και τον Ι. Πολέμη, επίσκεψη με τον Γ. Τσοκόπουλο στα ατελιέ των ζωγράφων Γ. Ροϊλό και Γ. Ιακωβίδη .
1904Στην αρχή του έτους γράφει 3 ποιήματα τα οποία κατατάσσει στον φάκελο «Πάθη» και θα παραμείνουν ανέκδοτα: «Ο Σεπτέμβρης του 1903», «Ο Δεκέμβρης του 1903», «Ο Γενάρης του 1904», με σημείωση των αρχικών Α. Μ., πιθανή αναφορά στον λογοτέχνη Αλ. Μαυρουδή). Πρώτη εμφάνιση της οριστικής υπογραφής Κ. Π. Καβάφης. «Περιμένοντας τους βαρβάρους»: αυτοτελής έκδοση σε οκτασέλιδο. Τυπώνει επίσης το πρώτο «τεύχος» που περιλαμβάνει 14 ποιήματά του (θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο του 1905 και πιθανώς ώς το 1909). Μετακομίζει με τον αδερφό του Παύλο σε ισόγειο διαμέρισμα της οδού Ροζέτη αρ. 17.
Κ. Π. Καβάφης. [1991] 1995. Τα Ποιήματα. Τόμ. Α΄ (1897–1918). Επιμ. Γ. Π. Σαββίδης. 4η έκδ. Αθήνα: Ίκαρος.
https://cavafy.onassis.org/el/object/8pk5-8b9z-6h4k/
Τρία αντίγραφα φωτογραφικού πορτρέτου του Καβάφη από το εργαστήριο των Fettel & Bernard στην Αλεξάνδρεια. Ο ποιητής φοράει γυαλιά και κοστούμι με γραβάτα και γιλέκο. Οι φωτογραφίες είναι επικολλημένες σε μεγάλο πλαίσιο από χαρτόνι. Το ένα πλαίσιο παρουσιάζει αρκετές διαφορές σε σχέση με τα άλλα δύο. Ο λογότυπος του εργαστηρίου κάτω δεξιά στο recto. Στο verso του ενός αντιγράφου η χειρόγραφη χρονολογική ένδειξη «1911» και στο verso του άλλου αντιγράφου η ένδειξη «1911;».
Χειρόγραφο του ποιήματος «Ιθάκη» στις δύο πρώτες σελίδες διαγραμμισμένου τετρασέλιδου. Οι άλλες δύο σελίδες κενές. Διαγραφές και διορθώσεις. Χειρόγραφες σημειώσεις για το ίδιο ποίημα στις δύο όψεις φύλλου, μία από αυτές στα αγγλικά. Στο recto σημείωση με την ένδειξη «18.11.’11».
Φωτογραφία που απεικονίζει τον Καβάφη να προσέρχεται, ανάμεσα σε άλλους προσκεκλημένους, στον γάμο του Κωνσταντίνου Μ. Σαλβάγου (ο οποίος έλαβε χώρα στις 27/2/1927 στον ναό του Ευαγγελισμού στην Αλεξάνδρεια). Στο verso σφραγίδα της φωτογραφικής εφημερίδας Ελληνική του Α. Σ. Μηλιώνη.
Φωτογραφικό πορτρέτο του Καβάφη σε ώριμη ηλικία στο διαμέρισμά του, επικολλημένο σε χαρτόνι και καλυμμένο με ριζόχαρτο που φέρει τον λογότυπο του φωτογράφου («Racine, studio suisse»). Η υπογραφή του φωτογράφου στο χαρτόνι. Χειρόγραφη σημείωση με προτεινόμενη χρονολόγηση («1926;») στο verso (σημειώνεται, πάντως, ότι στη βιβλιογραφία η φωτογραφία χρονολογείται γύρω στο 1930).
Αχρονολόγητο φωτογραφικό πορτρέτο του Καβάφη με πανωφόρι και κασκόλ. Η φωτογραφία έχει ληφθεί στο εργαστήριο του γλύπτη Μιχάλη Τόμπρου στην Αθήνα το 1932. Ο ποιητής αναρρώνει από την επέμβαση τραχειοστομίας στην οποία είχε υποβληθεί.
Πεθαίνει στις 29 Απριλίου, την ημέρα των γενεθλίων του. Στο τεύχος της 1ης Ιουλίου της Semaine Égyptienne αφιέρωμα στον Καβάφη, όπου και η πρώτη απόπειρα εικονογραφικής απόδοσης καβαφικού ποιήματος (για τα «Κεριά», από τον Alec. Jerom ή Αλέξανδρο Ιερωνυμίδη).
1933Μεταξύ Νοεμβρίου 1932 και Απριλίου 1933 γράφει το τελευταίο ποίημα του «Εις τα περίχωρα της Αντιόχειας». Διαμάχη Κ. Θ. Δημαρά - Ά. Καμπάνη γύρω από τη φροϋδική προσέγγιση του καβαφικού έργου. Γαλλικές μεταφράσεις καβαφικών ποιημάτων από τον Κ. Εμμανουήλ.
We'd love to hear from you. Please send questions or feedback to the below email addresses.
Before contacting us, you may wish to visit our FAQs page which has lots of useful info on Tiki-Toki.
We can be contacted by email at: hello@tiki-toki.com.
You can also follow us on twitter at twitter.com/tiki_toki.
If you are having any problems with Tiki-Toki, please contact us as at: help@tiki-toki.com
Close