Abraham Stern konstruuje w Polsce arytmometr ręczny. Stern był polskim zegarmistrzem, wynalazcą i uczonym żydowskiego pochodzenia. Obok Blaise'a Pascala i Gottfrieda Wilhelma Leibnitza uważany jest za prekursora informatyki. Był jednym z pierwszych konstruktorów urządzeń, które zapoczątkowały erę automatyzacji rachunków. W 1817 roku, po latach badań i szeregu prób, skonstruował machinę liczącą, która potrafiła przeprowadzić cztery podstawowe działania arytmetyczne oraz wyciągać pierwiastki kwadratowe. Machinę zaprezentował na posiedzeniu Królewskiego Towarzystwa Naukowego, w którego skład został włączony w 1830 roku.
Zelig Slonimski, polski wynalazca żydowskiego pochodzenia tworzy w Petersburgu "instrumenty" liczące. Maszyny Słonimskiego potrafiły zarówno dodawać, odejmowć, jak i mnożyć
Inżynier Bruno Abdank-Abakanowicz wynajduje mechaniczny integraf (odmiana integratora). Było to urzadzenie do całkowania graficznego.Patent uzyskuje w 1880r i odtąd jego urządzenie było produkowane przez szwajcarską firmę Coradi.
Logik Jan Łukasiewicz wprowadził beznawiasowy zapis wyrażeń - "notację polską". Zapis ten popularnie zwany polskim zapisem i jest obecnie powszechnie stosowany w automatycznych obliczeniach wartości wyrażeń i wykorzystywany m.in. w różnych kalkulatorach. Jan Lukasiewicz był wybitnym logikiem, matematykiem i filozofem. Jest najbardziej znanym Polakiem, który zapisał się w historii informatyki. Jest twórcą pierwszej nieklasycznej logiki (tzw. logiki trójwartościowej), która miała przełomowe znaczenie dla całej dziedziny i umożliwiła rozwój m.in. logik rozmytych. Wykorzystuje się je dzisiaj w informatyce oraz przy zastosowaniu sztucznych sieci neuronalnych.Łukasiewicz jest najbardziej znanym Polakiem, który zapisał się w historii informatyki.
Na przełomie sierpnia i września Jan Kowalewski, porucznik Wojska Polskiego, łamie wojskowe szyfry Armii Czerwonej.
Główny Urząd Statystyczny zakupił maszyny konstrukcji J. Powersa do opracowanie pierwszego spisu ludności z 30 września 1921 r. Zakupiono 57 maszyn do dziurkowania kart, 29 sorterów do ich porządkowania i grupowania oraz 3 tabulatory — maszyny, które na podstawie odczytu danych z kart sporządzały w sposób automatyczny zestawienia z możliwością sumowania danych.
Dostawa kalkulatora IBM dla Fabryki Budowy Parowozów, która znajduje się w Warszawie przy ulicy Kolejowej.
Polscy matematycy i kryptolodzy: Jerzy Różycki, Henryk Zygalski i Marian Rejewski łamią kod niemieckiej elektromechanicznej maszyny szyfrującej „Enigma”. Opracowali techniki umożliwiające regularne odczytywanie tajnych szyfrogramów, między innymi tzw. bombę kryptologiczną. Na jej podstawie Brytyjczycy zaprojektowali „Colossus” - jeden z pierwszych protokomputerów. W 1939 roku tajemnice „Enigmy” przekazali wywiadom aliantów. Zdaniem wielu historyków pozwoliło tu skrócić II wojnę światową o 2-3 lata.
Polscy matematycy tworzą w Warszawie bombę kryptologiczną, pierwsze urządzenie do automatycznego dekryptażu szyfru Enigmy. Działanie bomby zostaje w sierpniu 1939 ujawnione i wyjaśnione pracownikom wywiadu brytyjskiego.
W czasopiśmie "Problemy" (nr 6/7 1946) ukazuje się pierwszy artykuł o komputerze. Autorem artykułu który ukazał się pod tytułem "Zyjemy w świecie fantastyczniejszym niż świat starych bajek" był Tadeusz Unkiewicz.
Stanisław Ulam dla Los Alamos Scientific Laboratory opracowuje metodę obliczeń procesów statystycznych na podstawie prób losowych znaną jako metoda Monte Carlo. Metoda miała przyspieszyć obliczenia nad bronią jądrową. Ulam jednym z pierwszych naukowców, którzy wykorzystywali w swych pracach komputer.
W Stanach Zjednoczonych powstaje elektroniczna maszyna licząca ENIAC. ENIAC był niezwykle dużą maszyną - miał masę ponad 27 ton, zawierał blisko 18 tys. lamp elektronowych i zajmował powierzchnię ok. 140 metrów kwadratowych. Był wielkim sukcesem ówczesnej amerykańskiej techniki i technologii. Maszyna używana była głównie do obliczeń związanych z balistyką, wytwarzaniem broni jądrowej, prognozowaniem pogody, projektowaniem tuneli aerodynamicznych i badaniem promieniowania kosmicznego. Ówcześnie sądzono, że potrzeby całej nauki i techniki USA wymagają wybudowania jeszcze kilkunastu takich komputerów.
Pierwsze dostawy maszyn ARITMA z Czechosłowacji do Polski (m.in.: ZM Łabędy, HCP, Zakłady Walter).
Powstaje Grupa Aparatów Matematycznych (GAM). Utworzona zostaje z inicjatywy Kazimierza Kuratowskiego, dyrektora Państwowego Instytutu Matematycznego (PIM) (przyłączonego później do Polskiej Akademii Nauk PAN) w Warszawie. Jej kierownikiem zostaje Henryk Greniewski, logik i statystyk. Zadaniem GAM była budowa pierwszej polskiej maszyny liczącej (wzorowanej na amerykańskim komputerze ENIAC). Pierwszym inżynieryjnym pracownikiem GAM był Leon Łukaszewicz, a wkrótce potem dołączyli do niego jego koledzy ze studiów, Romuald Marczyński i Krystyn Bochenek. Kuratowski powrócił właśnie ze swej podróży naukowej po USA i stwierdził, że niezwykle ważne dla zastosowań matematyki mogą być elektroniczne maszyny liczące takie jak ENIAC, i że chociaż jedna taka maszyna powinna powstać w Polsce. Zadaniem GAM była budowa takiej właśnie pierwszej polskiej maszyny liczącej. Biorąc pod uwagę ówczesny stan infrastruktury, brak wyszkolonej kadry oraz niewielki zasób materiałów na którym musiał bazować zespół GAM było to zadanie niezwykle ambitne. Dla zbudowania komputera nie było bowiem żadnych środków – ani zaplecza technicznego, ani sprzętu elektronicznego, ani odpowiednio doświadczonych kadr. Odwaga decyzji powołania GAM, podjęta przez ówczesnego dyrektora wspomnianego Instytutu, profesora Kazimierza Kuratowskiego, była godna podziwu. Jedyną szansę dawały entuzjazm i domniemany talent kilku dopiero co promowanych inżynierów. Na początku GAM nie dysponował żadnym zapleczem technicznym; kierownictwo PIM obdarzyło pracowników GAM jedynie zaufaniem i wiarą w sukces. Zespoł na początku nie dysponował nawet własnym lokalem. Pierwsze prace polegały na studiowaniu docierającej już (lub przywożonej) z zachodu literatury (np. na temat pierwszych komputerów ENIAC i EDSNC) oraz na pracach koncepcyjnych, dotyczących m.in. programowanej maszyny cyfrowej w technice przekaźnikowej.
Powstaje GAM-1 pierwszy polski komputer doświadczalny. Komputer opracowany został przez Zdzisława Pawlaka.
Trwają prace nad skonstruowaniem rtęciowej pamięci ultradźwiękowej. Prace prowadzone są przez Romualda W. Marczyńskiego oraz Henryka Furmana.
Romuald Marczyński pracuje nad komputerem EMAL (Elektroniczna Maszyna Automatycznie Licząca). Była to maszyna szeregowa, dwójkowa, jednoadresowa, zbudowana z 1000 lamp, z rtęciową pamięcią ultradźwiękową o pojemności 512 słów 40-bitowych (32 rur z rtęcią) pracującą na częstotliwości 750 kHz. Prace trwały w latach 1953-1955. Maszyna ta niestety nigdy w pełni nie pracowała ze względów zawodnościowych. Dostępne wtedy w Polsce elementy (lampy, łączówki, itp.) miały złą jakość i powodowały problemy bardzo trudne do pokonania w realizacji tak dużej maszyny. W rezultacie, mozolnie uruchomione zespoły maszyny po dwu lub trzech dniach przestawały funkcjonować. Naprawy wymagały ciągłego dobierania wartości podzespołów, co przy dużej złożoności maszyny było zadaniem beznadziejnym. Chociaż z powodu niewystarczającej niezawodności elementów maszyna EMAL nie została nigdy w pełni uruchomiona, doświadczenie zdobyte przy jej budowie zostało wykorzystane w następnych projektach.
Uruchomienie pierwszej maszyny analogowej ARR (analizator równań różniczkowych), skonstruowanej przez Leona Łukaszewicza wraz z zespołem (Andrzej Łazarkiewicz, Andrzej Świtalski, Antoni Ostrowski i Jan Ławrynowicz). Maszyna skonstruowana została w GAM. ARR składał się z ośmiu sumatorów, ośmiu integratorów, sześciu multiplikatorów i sześciu transformatorów funkcji. Wkrótce ARR znalazł wielu użytkowników w zakresie badania drgań w nieliniowych układach mechanicznych. Eksploatacja maszyny skupiła wokół siebie wielu utalentowanych matematyków, w tym Antoniego Mazurkiewicza (obecnie członek Akademia Europea), Tomasz Pietrzykowski (przyszły profesor) i kilku innych. ARR można jeszcze zobaczyć w Muzeum Techniki w Warszawie. Budowa ARR była dowodem na to, że budowa dużych maszyn liczących w Polsce jest możliwa. Jego konstruktorzy spotkali się z powszechnym uznaniem i w roku 1955 otrzymali Nagrodę Państwową II stopnia.
Utworzenie Zakładu Aparatów Matematycznych (ZAM) Polskiej Akademii Nauk (w miejsce GAM). Na początku kierownikiem zakładku został Romuald Marczyński (konstruktor m.in. Komputera EMAL i pamięci rtęciowej), później zastąpił go Leon Łukaszewicz (konstruktor ARR). ZAM w 1962 roku przekształcony został w Instytyt Maszyn Matematycznych.
Prace nad pierwszym polskim "oprogramowaniem" - SAS (System Adresów Symbolicznych) oraz SAKO (System Automatycznego Kodowania Operacji). W różnych okresach, w pracach nad tymi systemami brali udział m.in Leon Łukaszewicz, Antoni Mazurkiewicz, Jan Borowiec, Ludwik Czaja, Jowita Koncewicz, Maria Łącka, Tomasz Pietrzykowski, Stefan Sawicki, Jerzy Swianiewicz, Piotr Szorc, Alfred Szurman, Józef Winkowski i Andrzej Wiśniewski.
Romuald Marczyński, główny konstruktor maszyny EMAL pracuje nad maszyną EMAL 2. Maszyna EMAL 2 miała pamięć bębnową o pojemności 1024 słów rozmieszczonych na 32 ścieżkach. Na ścieżce zerowej był umieszczony prosty program wprowadzający, odgrywała więc ona rolę dzisiejszej pamięci ROM. Jej szybkość była związana z liczbą obrotów bębna i wynosiła średnio 150 operacji na sekundę. O niezawodności działania maszyny EMAL 2 może świadczyć wykonanie na niej obliczeń do tablic współczynników wzoru interpolacyjnego Legrange’a (opublikowanych przez M. Warmusa), które trwały nieprzerwanie przez trzy miesiące. Maszyna EMAL 2 była pierwszą maszyną liczącą powstającego Centrum Obliczeniowego PAN.
Uruchomienie w ZAM PAN komputera XYZ - pierwszej polskiej maszyny matematycznej, która znalazła praktyczne zastosowanie. Chociaż XYZ pracował na lampach i przekaźnikach (radośnie przy tym ćwierkając, cykając i klekocząc) był czymś więcej niż zwykłym kalkulatorem. Wykorzystywał algorytmy umożliwiające dokonywanie obliczeń numerycznych z szybkością 800 operacji na sekundę. W zespole projektującym XYZ wziął udział Leon Łukaszewicz (jako jego kierownik), a także Stanisław Majerski, Zdzisław Pawlak, Jerzy Fiett, Wojciech Jaworski i Zygmunt Sawicki.Na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XYZ pracował głównie dla potrzeb wojska, wyznaczając tzw. przeliczniki artyleryjskie. Udoskonaloną wersją XYZ były budowane od 1960 roku maszyny typu ZAM-2.
Utworzenie Biura Obliczeń i Programów (krótko: BOP) w ZAM PAN. Był to pierwszy w Polsce ogólnie dostępny ośrodek usługowy stosujący komputer XYZ do obliczeń naukowych i technicznych. Pomimo, że XYZ pracował na trzy zmiany, popyt na usługi BOP szybko przekroczył jego możliwości.
Utworzenie Zakładu Produkcji Doświadczalnej Maszyn Matematycznych przy ZAM PAN w celu przemysłowego wdrożenia osiągnieć zespołu pracującego nad XYZ. W Zakładzie zatrudniono wkrótce zespół inżynierów o dużym doświadczeniu w produkcji profesjonalnego sprzętu elektronicznego.
Utworzenie Wrocławskich Zakładów Elektronicznych Elwro. W tym momencie we Wrocławiu w technice komputerowej zorientowanych było zaledwie kilka osób skupionych w Politechnice Wrocławskiej wokół prof. Jerzego Bromirskiego. Natomiast środowisko warszawskie miało już kilka zespołów, które budowały użytkowe modele matematycznych maszyn cyfrowych. Uznano więc w ELWRO, że najlepszym wyjściem będzie przeszkolenie tam kilkunastu inżynierów i matematyków mających zająć się techniką komputerową. W tym celu utworzono dwie grupy z których jedna, liczniejsza, była szkolona w Zakładzie Maszyn Matematycznych PAN pod kierownictwem Leona Łukaszewicza, a druga – w Instytucie Badań Jądrowych PAN pod kierunkiem Romualda Marczyńskiego. Przeszkolenie to miało decydujące znaczenie dla szybkiego rozpoczęcia w ELWRO prac konstrukcyjnych nad maszynami cyfrowymi. Po powrocie obu grup ze szkolenia utworzony został w Biurze Konstrukcyjnym jeden zespół który przystąpił do prac nad wykonaniem maszyny cyfrowej. Kierownikiem zespołu był najpierw prof. Jerzy Bromirski, a następnie Zbigniew Wojnarowicz. Początkowo miał to być przelicznik S-1 opracowany w ZAM przez zespół Jerzego Gradowskiego. Do ELWRO przekazane zostały dokumentacja logiczna przelicznika oraz opracowanie elementów podstawowych. Nie była to jednak dokumentacja konstrukcyjna.
Budowa serii 12 komputerów ZAM-2 (udoskonalona wersja XYZ) w Zakładzie Doświadczalnym Instytutu Maszyn Matematycznych w Warszawie. Komputery ZAM 2 miały, podobnie jak XYZ, pamięci bębnowe (prekursory pamięci dyskowych), a ponadto szybkie pamięci ultrasoniczne. W tych ostatnich średni czas oczekiwania na jedno zapisane słowo wynosiło 0,5 milisekund. Zakładając, że na wykonanie jednej operacji arytmetycznej na liczbach 8-cyfrowych potrzebne są dwa dostępy do pamięci szybkiej, komputery ZAM 2 wykonywały do około 1000 operacji na sekundę. Natomiast wszystkie inne komputery budowane do roku 1965 włącznie miały jedynie pamięci bębnowe, w których to średni czas oczekiwania wynosił około 5 milisekund. Wobec tego komputery te wykonywały do około 100 operacji na sekundę. Nie było to wtedy mało. Licząc, że jeden rachmistrz pracując w biurze wykonuje jedną operację arytmetyczną średnio w 20 sekund i pracuje przez 8 godzin dziennie. Wtedy, teoretycznie, jeden komputer pracujący na trzy zmiany, jeśli ma pamięć jedynie bębnowa, może zastąpić do 6000 rachmistrzów, a komputer ZAM 2 – do 60.000 rachmistrzów. Ponadto komputery liczą na ogół bez pomyłek. Maszyny ZAM 2 były też w latach 1961-1965 najlepiej oprogramowanymi komputerami produkowanymi u nas w kraju. W szczególności zawierało ono System Adresów Symbolicznych SAS oraz System Automatycznego Kodowania SAKO. Implementacja SAKO na komputerach tak niewielkich jak XYZ i ZAM 2 było nie lada sztuką. Okazało się to być osiągnięciem pionierskim w stosunku do wszystkich sąsiadów naszego kraju. W szczególności, zdaniem prof. M. Kiełdysza, prezesa Akademii Nauk ZSRR, system ten przewyższał wszystkie podobne systemy wdrożone do praktyki w Związku Radzieckim. W roku 1964 konstruktorzy i producenci ZAM-2 otrzymali Nagrodę Państwową II stopnia.
Uruchomienie maszyny Odra 1001, pierwszej maszyny cyfrowej zbudowanej w pełni w zakładach Elwro. Jej twórcami (a także twórcami późniejszych komputerów Odra 1002 i Odra 1003) byli, w zakresie logiki – Thanasis Kamburelis, techniki układów logicznych – Andrzej Zasada, pamięci początkowo bębnowej a później ferrytowej – Janusz Książek i Andrzej Niżankowski, konstrukcji mechanicznej – Jakub Markiewicz. Całość prac koordynował Jan Markowski. Maszyna ta była jednak zbytnio zawodna i nie nadawała się jeszcze do produkcji seryjnej. Dlatego jeszcze w tym samym roku opracowano założenia techniczne dla kolejnego komutera z serii - Odry 1002.
Uruchomiono komputer EMAL 2. Jego projektantem i kierownikiem budowy był Romuald Marczyński. Niezawodność EMAL 2 była bardzo wysoka, lecz jego pamięcią była jedynie pamięć bębnowa o pojemności 1024 słów. EMAL 2 służył jako pierwszy komputer zainstalowany w Centrum Obliczeniowym PAN. Komputer uruchomiono w Katedrze Układów Elektro-Energetycznych Politechniki Warszawskiej.
Uruchomienie w Zakładach ELWRO produkcji komputera UMC1. Kierownictwo Zakładów ELWRO dochodzi do wniosku, że z istniejących w kraju modeli maszyn cyfrowych do produkcji seryjnej nadaje się najlepiej właśnie ta maszyna (opracowana w Katedrze BMM kierowanej przez prof. Antoniego Kilińskiego). W celu uruchomienia tej produkcji powołano zespół pod kierownictwem Eugeniusza Bilskiego.
Zmontowano i uruchomiono w ELWRO pierwszy egzemplarz UMC 1. Montaż i uruchomianie następnych 24 maszyn UMC 1 odbywały się już nie w laboratoriach badawczych lecz na wydziale produkcyjnym, wyposażonym w urządzenia technologiczne do starzenia, selekcji oraz pomiarów elementów i podzespołów maszyn. Była to więc, obok produkcji ZAM 2, jedna z pierwszych i nielicznych w krajach bloku sowieckiego przemysłowa produkcja maszyn cyfrowych. Pierwsza maszyna UMC 1 została zainstalowana w Instytucie Geodezji i Kartografii w Warszawie, gdzie dzięki współpracy z Politechniką Warszawską umiano ją dobrze wykorzystać. Maszyny wyposażone były w pamięci jedynie bębnowe. Po uruchomieniu produkcji następnych bębnów tego typu okazało się, że zapotrzebowanie na nie jest znacznie większe niż przewidywano. W sumie wyprodukowano 51 pamięci tego typu, między innymi dla ELWRO, Wojskowej Akademii Technicznej i Akademii Górniczo-Hutniczej, a także na eksport do Jugosławii i na Węgry.
Przekształcenie ZAM PAN w Instytut Maszyn Matematycznych (IMM) PAN.
Utworzenie w Instytucie Matematycznym Uniwersytetu Wrocławskiego Katedry Metod Numerycznych (KMN), w której zainstalowano angielski komputer Elliott 803.
Uruchomienie komputera Odra 1002. W porównaniu z Odrą 1001 zawężono granice parametrów technicznych i poprawiono konstrukcje elementów podstawowych. Rozpoczęto sztuczne starzenie tranzystorów i diod, staranną ich selekcję oraz dokładne sprawdzanie pakietów. Niezawodność Odry 1002 była wprawdzie większa niż Odry 1001 ale oceniono, że jest ona jeszcze niewystarczająca. Tak więc, również Odra 1002 nie znalazła się w produkcji. Jej egzemplarz znajduje się obecnie w Muzeum Techniki w Warszawie.
Opracowanie w Zakładach ELWRO komputera Odra 1003. Była to już konstrukcja dojrzała, posiadająca pełne walory użytkowe oraz uwzględniająca wymogi technologiczne produkcji seryjnej. Zmieniona została technika realizująca podstawowe układy logiczne, zastosowano nową pamięć bębnową o dwukrotnie większej pojemności i radykalnie zmniejszono wymiary tego komputera w stosunku do Odry 1002. W 1964 roku rozpoczęto produkcję, a w 1965 roku eksport maszyn Odra 1003 do krajów bloku sowieckiego.
Powstał prototypowy komputer ZAM-41. Wyposażony on był w szybkie pamięci ferrytowe, pamięci bębnowe oraz pamięci na taśmach magnetycznych. Te ostatnie były dość powolne, lecz mogły służyć do przechowywania bardzo dużej ilości danych. Ponadto, komputer ZAM 41 mógł wykonywać kilka niezależnych zadań jednocześnie.
Pierwszy numer pisma "Maszyny matematyczne" (od 1970 "Informatyka"). Ostatni numer ukazał się w roku 2000.
W Instytucie Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego uruchomiono w roku 1965 minikomputer KAR 65. Był on zaprojektowany przez Jacka Karpińskiego i wykonany pod jego kierunkiem. Minikomputer ten był następnie używany w dydaktyce i badaniach. Zastosowano w nim nowoczesne wtedy tranzystory przywiezione z Anglii. Dzięki temu KAR 65 był szybszy od wielu innych minikomputerów krajowych. Nie mógł on jednak być produkowany w Polsce gdyż legalny zakup tych tranzystorów był wówczas niemożliwy.
Powstanie Zakładów Elektronicznej Techniki Obliczeniowej (ZETO) w większych miastach Polski.
W 1966 roku zmontowano w ELWRO dwa komputery ZAM 21 na podstawie dokumentacji z IMM w Warszawie. Egzemplarze te uznano jednak jako zawodne wobec czego produkcji seryjnej tych maszyn nie podjęto. (Jednak komputery ZAM 21 zbudowane w IMM były niezawodne).
Wyprodukowanie seria szesnastu komputerów ZAM 41 – pierwszych polski komputerów do przetwarzania danych. Były to w tym okresie jedyne komputery krajowe o takich możliwościach. Wokół każdej z nich zorganizowany został ośrodek obliczeniowy, który wykształcił wielu specjalistów w zakresie zastosowań informatyki do celów gospodarczych. W przeciwieństwie do dzisiejszych komputerów osobistych, komputery takie jak ZAM 2 oraz ZAM 41 składały się z kilku do kilkunastu dużych szaf i były, wraz z ich eksploatacją, bardzo kosztowne. Natomiast ich szybkość liczenia i pojemność pamięci bębnowych były, w porównaniu z obecnymi, niewielkie. Pomimo to rozwiązywano na nich dość duże i trudne zadania.
Opracowano komputer Odra 1013 Oprócz pamięci bębnowej miała szybką pamięć ferrytową o pojemności 256 słów. Dzięki temu uzyskano wielokrotnie większą szybkość niż w Odrze 1003. W tym czasie była to jedna z najbardziej udanych małych maszyn produkowanych w krajach bloku sowieckiego. Z ogólnej liczby 84 wyprodukowanych maszyn Odra 1003, aż 53 zostało wyeksportowanych.
Uruchomienie w ZE Elwro seryjnej produkcji maszyn Odra 1204. Parametry tego komputera znacznie przekraczały parametry komputera Odra 1013. W latach 1968-1972 wyprodukowano 179 egzemplarzy, z czego 114 wyeksportowano. W wielu krajach (np. w Czechosłowacji) powstawały kluby użytkowników tej maszyny. ówczesna jej popularność to na pewno zasługa przemyślanego projektu, dobrego wykonania i świetnego oprogramowania. Seryjna produkcja maszyn cyfrowych w Elwro nie byłaby możliwa bez odpowiedniej technologii i aparatury kontrolno-pomiarowej.
ELWRO zawiera z firmą angielską ICL umowę (nie licencję) software’ową. W wyniku tej umowy, w oparciu o strukturę logiczną komputera ICL 1904 oraz technikę komputera Odra 1204, opracowano i uruchomiono produkcję komputera Odra 1304, który w pełni akceptował oprogramowanie podstawowe i aplikacyjne komputera ICL 1904. Opracowanie wykonali programiści ELWRO przy wsparciu IMM.
Na spotkaniu w Moskwie postanowiono, że wszystkie komputery szerokiego przeznaczenia produkowane w krajach bloku sowieckiego mają być komputerami Jednolitego Systemu RIAD, wzorowanemu na amerykańskich komputerach IBM 360. Oznaczało to, że w najbliższej przyszłości produkcję komputerów trzeba będzie całkowicie przedstawić na komputery RIAD. W latach 1972–1973 prowadzone były w ELWRO równoległe prace nad komputerami 1305 i 1305 oraz modelem R32. Strategia ta zapewniała kontynuację produkcji komputerów Odra 1300 oraz uwzględniała ówczesne uzależnienie Polski od bloku sowieckiego.
Początek przygotowań w Elwro do uruchomienia produkcji maszyn jednolitego systemu, wzorowanych na komputerach IBM.
Zespół pod kierownictwem Jacka Karpińskiego skonstruował komputer K-202. Był to pierwszy polski komputer zbudowany z użyciem układów scalonych. W skład zespołu projektowego weszli: Ewa Jezierska, Andrzej Ziemkiewicz, Zbysław Szwaj, Teresa Pajkowska oraz Krzysztof Jarosławski.
W Zakładach ELWRO powstaje prototyp komputera Odra 1305.
1 grudnia utworzenie Polskiej Sekcji IEEE (Institute of Electrical and Electronics Engineers, Inc. Region 8: Europa, Środkowy Wschód i Afryka). PS IEEE założona została przez prof. Adama Smolińskiego. Utworzenie Sekcji poprzedzone było dłuższą pracą organizacyjną przez mgr Janusza Czamarskiego. Obecnie Sekcję tworzy 20 oddziałów (Chapters) skupiających ponad 700 członków.
Opracowanie ośmiobitowego mikrokomputera MOMIK (Mera).
W Brnie odbyły się targi komputerowe powrównujące wszystkie modele RIAD skonstrukowanych w bloku sowieckim. W tym celu porównania maszyn w Czechosłowackiej Akademii Nauk przygotowano mieszankę miliona operacji i zmierzono czasy jej wykonania przez te modele. W wyniku tego konkursu, polski komputer R32 okazał się najsprawniejszym, w stosunku do jego rozmiarów, komputerem z serii RIAD.
We'd love to hear from you. Please send questions or feedback to the below email addresses.
Before contacting us, you may wish to visit our FAQs page which has lots of useful info on Tiki-Toki.
We can be contacted by email at: hello@tiki-toki.com.
You can also follow us on twitter at twitter.com/tiki_toki.
If you are having any problems with Tiki-Toki, please contact us as at: help@tiki-toki.com
Close