eduamaleo.blogspot.com
Ο Ρωμαίος στρατηγός Φλαμινίνος, υποστηριζόμενος και από τις δυνάμεις της Αιτωλικής συμπολιτείας, κατάφερε να νικήσει τον Φίλιππο στη θέση Κυνός Κεφαλές (197 π.Χ.). Ο γιος του Φιλίππου ο Περσέας. νικήθηκε στην Πύδνα (168 π.Χ.) από τον Αιμίλιο Παύλο και πιάστηκε αιχμάλωτος. Η Μακεδονία έχασε την ανεξαρτησία της. Από κει και πέρα οι Ρωμαίοι μπορούσαν εύκολα να υποτάξουν και τις υπόλοιπες ελληνικές δυνάμεις. Τελευταία αντίσταση προέβαλαν οι δυνάμεις της Αχαϊκής συμπολιτείας στη Λευκόπετρα κοντά στον Ισθμό, όπου νικήθηκαν (146 π.Χ.).
216π.Χ. του Αννίβα ενάντια των Ρωμαίων στις Κάννες. 212 π.Χ οι Συρακούσιοι αντιμετωπίζουν τους Ρωμαίους με τις εφευρέσεις του Αρχιμήδη. 202 π.Χ. Νίκη των Ρωμαίων του Σκιπίωνα εναντίον των Καρχηδονίων του Αννίβα.
Ο Πτολεμαίος Α προσπάθησε να ενώσει τους Έλληνες -Μακεδόνες και τους Αιγυπτίους σε ένα κοινό θρησκευτικό έδαφος, εισάγοντας την λατρεία του Θεού Σάραπι το 280 π.Χ. Αν και παρουσιάστηκε σαν μια μορφή του θεού Όσιρη, αυτός είναι τόσο μακριά από τον Αιγυπτιακό Όσιρη όσο μακριά είναι και από τον κλασσικό Δία από τον οποίο πήρε την μορφή. Ο Πτολεμαίος στην μορφή της νέας θεότητας συνόψισε τις κυριότερες θεότητες του Ελληνικού και Αιγυπτιακού πανθέου. Προς τιμή του νέου θεού ιδρύθηκε ναός, το Σαραπείο. Στην λατρεία του θεού αυτού αφομοιώθηκε ο Πλούτωνας, ο Άμμωνας, ο Δίας, ο Ποσειδώνας, ο Βάκχος, ο Νείλος και ο Ασκληπιός. Ο πανθεϊσμός αυτός στο πρόσωπο του νέου θεού απεικονίζεται σε ρωμαϊκά νομίσματα που κόπηκαν στην Αλεξάνδρεια και στα οποία φαίνεται ο Σάραπις που έχει στο κεφάλι του το καλάθι της Δήμητρας, το κέρας του Άμμωνος, τις ακτίνες του Ήλιου, την οφιούχο ράβδο του Ασκληπιού και από πίσω την τρίαινα του Ποσειδώνα και το κέρας της αφθονίας του Νείλου. Ο Μακρόβιος που περιγράφει την παράσταση λέει ότι παρουσιάζει γλυκύτητα με το μυστήριο. Αγάλματα του θεού και νομίσματα υπάρχουν πάρα πολλά. Η τέλεια επιβολή του θεού αυτού έδωσε αφορμή στην διάπλαση μυθικών παραδόσεων περί της αρχικής του καταγωγής.
Ο Αρίσταρχος ο Σάμιος (310 π.Χ. - περίπου 230 π.Χ.) ήταν Έλληνας αστρονόμος και μαθηματικός, που γεννήθηκε στη Σάμο. Είναι ο πρώτος επιστήμων (μετά τους Πυθαγορείους) ο οποίος πρότεινε το ηλιοκεντρικό μοντέλο του Ηλιακού Συστήματος, θέτοντας τον Ήλιο και όχι τη Γη, στο κέντρο του γνωστού Σύμπαντος.2000 χρόνια μετά, ο Κοπέρνικος στηριζόμενος στις θεωρίες του Αριστάρχου και των Πυθαγορείων, όπως ο ίδιος επισημαίνει στην εισαγωγή του έργου του, ανέλυσε περαιτέρω το ηλιοκεντρικό σύστημα, όπως το γνωρίζουμε σήμερα.
Όταν Αλέξανδρος ο Μέγας ήταν στο νεκροκρέβατό του, ρωτήθηκε σε ποιόν αφήνει την βασιλεία του και απάντησε «τω κρατίστω», δηλαδή «στον δυνατότερο». Οι στρατηγοί του Αλεξάνδρου, γνωστοι ως οι Διάδοχοι, πολέμησαν μεταξύ τους για την κυριαρχία της αυτοκρατορίας σε μια σειρά των συγκρούσεων γνωστή ως Πόλεμοι των Διαδόχων.
Ο Πύρρος Α΄ , ή Πύρρος της Ηπείρου (318 - 272 π.Χ.) ήταν Έλληνας βασιλιάς των Μολοσσών, ελληνικού φύλου που κατοικούσε στην Ήπειρο, καθώς κι ένας από τους σπουδαιότερους ηγεμόνες της πρώιμης ελληνιστικής περιόδου. Ήταν γιος του βασιλιά Αιακίδη, ο οποίος κυβέρνησε κατά την περίοδο 330 έως 313 π.Χ., και της Φθίας Β'. Θεωρείται κορυφαίος στρατηγικός νους, ένας από τους λαμπρότερους της παγκόσμιας στρατιωτικής ιστορίας. Υπήρξε δε συγγενικό πρόσωπο του έτερου περίφημου στρατηλάτη της αρχαιότητας, Αλεξάνδρου του Μέγα, καθώς η γιαγιά του πρώτου, Τρωάδα Α', ήταν αδερφή της μητέρας του δεύτερου, Ολυμπιάδας.Από τη Βικιπαίδεια.
Στις 10 Ιουνίου του 323 π.Χ., κάπου στη Βαβυλώνα, ο Μέγας Αλέξανδρος άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 32 ετών. Είχε ήδη δημιουργήσει μια αυτοκρατορία που εκτεινόταν από τη σύγχρονη Αλβανία μέχρι το Ανατολικό Πακιστάν. Παρόλα αυτά, ποτέ κανείς δεν κατάφερε να απαντήσει σίγουρα τι ή ποιος σκότωσε τον Μακεδόνα βασιλιά.
Η Ελληνιστική περίοδος αφορά την ελληνική ιστορία και την ιστορία των άλλων εθνοτήτων της Ανατολής αλλά και τη ρωμαϊκή ιστορία μετά το Β’ Καρχηδονιακό πόλεμο. Το όνομα της εποχής αυτής δημιουργήθηκε από τον Ντρόυζεν με βάση τον όρο 'ελληνιστής', που χρησιμοποιείται στην Καινή Διαθήκη (Πράξεις 6,1) για να δηλώσει τους ελληνομαθείς Ιουδαίους, και δηλώνει την ευρεία εξάπλωση της ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού. Ασυμφωνία υπάρχει τόσο ως προς την έναρξη όσο και προς τη λήξη της περιόδου. Άλλοι ιστορικοί θέτουν ως έναρξη τη μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.Χ. μετά την οποία οι Ελληνικές πόλεις απώλεσαν την ελευθερία και αυτονομία τους. Άλλοι θέτουν την αρχή της περιόδου λίγα έτη αργότερα με την έναρξη της εκστρατείας του Αλεξάνδρου. Οι πιο πολλοί θέτουν ως αρχή της περιόδου τον θάνατο του Μεγάλου στρατηλάτη το 323 π.Χ. μετά τον οποίο άρχισαν να ιδρύονται τα πολυπολιτισμικά ελληνιστικά βασίλεια της Ανατολής. Ως προς τη λήξη της περιόδου άλλοι την τοποθετούν στο 146 π.Χ. και άλλοι στο 30 π.Χ. οπότε συμβαίνει η κατάλυση και του τελευταίου ελληνιστικού βασιλείου, αυτού των Πτολεμαίων, από τους Ρωμαίους.
Στην Ινδία. Με σκοπό την εξασφάλιση των ανατολικών συνόρων του ο Αλέξανδρος αποφάσισε να εκστρατεύσει στην Ινδία και να καταστήσει τον Ινδό ποταμό όριο δυσκολοδιάβατο της αυτοκρατορίας του προς την ανατολή. Πέρασε λοιπόν πολεμώντας τη Σογδιανή και τη Βακτριανή, νίκησε και κατέκτησε τις ιθαγενείς φυλές και το 327 π.Χ. μπήκε στην Ινδία. Οι πόλεις της έπεσαν η μία ύστερα από την άλλη, ώσπου φτάνοντας στον Υδάσπη ποταμό συνάντησε το βασιλιά Πώρο να τον περιμένει στην απέναντι όχθη με πολυάριθμο στρατό, ιππικό και 200 ελέφαντες. Κατόρθωσε όμως να περάσει το στρατό του απέναντι, να νικήσει τους Ινδούς και να συλλάβει αιχμάλωτο τον Πώρο, τον οποίο, επειδή θαύμασε για την ανδρεία του, τον συγχώρεσε και του ανέθεσε πάλι τη διοίκηση της χώρας του. Στη μάχη αυτή σκοτώθηκε και ο Βουκεφάλας. Ο Αλέξανδρος έθαψε με τιμές το αγαπημένο του άλογο και στον τόπο εκείνο έχτισε μία πόλη, στην οποία έδωσε το όνομα Βουκεφάλα. Οι στρατιώτες του όμως είχαν κουραστεί και αρνήθηκαν να συνεχίσουν τις κατακτήσεις. Τότε ο Αλέξανδρος αναγκάστηκε να επιστρέψει (326 π.Χ.).
Γέννηση: Ιούλιος 356 π.Χ., Αρχαία Πέλλα Απεβίωσε: Ιούνιος 323 π.Χ., Βαβυλώνα, Ιράκ Γονείς: Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας, Ολυμπιάδα Παιδιά: Αλέξανδρος Δ΄ της Μακεδονίας Αδέρφια: Κλεοπάτρα της Μακεδονίας, Φίλιππος Γ΄ της Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη της Μακεδονίας, Κυνάνη, Κάρανος
Ο Φίλιππος Β΄ γεννήθηκε το 382 π.Χ. στην Πέλλα, ήταν τριτότοκος γιος του βασιλιά της Μακεδονίας Αμύντα Γ΄ και της Ευρυδίκης και ο ισχυρότερος και επιφανέστερος Έλληνας της εποχής του, ένας ηγέτης, σημαδεμένος από τις μάχες της νεότητας του. Mε μία σειρά θεμελιωδών μεταρρυθμίσεων στο σύνολο της δομής του βασιλείου του κατάφερε να εισέλθει δυναμικά στο προσκήνιο των ελληνικών υποθέσεων στα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. Αφού αναδιοργάνωσε ριζικά το στρατό του, εισάγοντας μεταξύ άλλων τη σάρισα και επινοώντας καινούργιες τακτικές για τη φάλαγγα των οπλιτών, προχώρησε σε κεραυνοβόλες επιθετικές ενέργειες εναντίον των βόρειων, δυτικών και ανατολικών γειτόνων του. Ο αναγεννημένος στρατός πέτυχε τότε τις πρώτες του νίκες, εξουδετερώνοντας οριστικά τις ληστρικές επιδρομές των βαλκανικών λαών που περιέβαλλαν τη Μακεδονία. Δημιούργησε έτσι στη χερσόνησο του Αίμου ένα μεγάλο κράτος με σχέσεις συμμαχίας, υποτέλειας ή υποταγής με τους παρακάτω λαούς: Ιλλυριοί, Παίονες, Τριβαλλοί, Θράκες, Γέτες, Σκύθες.Βικιπαίδεια
Οι Σπαρτιάτες με επικεφαλής τον Κλεόμβροτο βάδισαν εναντίον της Θήβας και οι δύο αντίπαλοι συγκρούστηκαν στα Λεύκτρα. Στην μάχη των Λεύκτρων οι Θηβαίοι που είχαν επικεφαλής τον Επαμεινώνδα νίκησαν τους Σπαρτιάτες εγκαθιδρύοντας την Θηβαϊκή ηγεμονία στον Ελλαδικό χώρο. Η σημαντική νίκη των Θηβαίων οφειλόταν στη στρατηγική μεγαλοφυΐα του Επαμεινώνδα, που εφάρμοσε με επιτυχία το σύστημα της λοξής φάλαγγας, και την ανδρεία του Ιερού Λόχου που είχε οργανώσει και διοικούσε ο Πελοπίδας. Για εννέα περίπου χρόνια μετά τη μάχη των Λεύκτρων, η Θήβα γίνεται η πρώτη δύναμη στην Ελλάδα.
Θήβα ήταν στα αρχαία και τα βυζαντινά χρόνια η πρωτεύουσα της Bοιωτίας και μία από τις τρεις ισχυρές πόλεις-κράτη της αρχαίας Eλλάδας. Διεκδίκησε μάλιστα με επιτυχία και τελικά ανέλαβε, έστω και για μικρό διάστημα (371-362 π.Χ), την πολιτική και στρατιωτική ηγεμονία της. H ίδρυση του πρώτου οικισμού στο λόφο της αρχαίας ακρόπολης τοποθετείται στην αρχή της 3ης π.Χ. χιλιετίας, ενώ η κατοίκηση στην ευρύτερη περιοχή της κάτω πόλης ανάγεται στη νεολιθική γενικώς εποχή. Oι πανάρχαιες καταβολές της Θήβας αντανακλώνται στις μυθολογικές παραδόσεις και το όνομά της μαρτυρείται σε κείμενα Γραμμικής Β από τα αρχεία του μυκηναϊκού ανακτόρου της, που χρονολογούνται στον 13ο αι. π.X. Αντίθετα η συνωνυμία της με τη Θήβα της Άνω Aιγύπτου (σημ. Λούξορ) οφείλεται στην απόδοση του αρχικού ονόματος της τελευταίας στα ελληνικά.Αραβαντινός Βασίλης, «Θήβαι (Αρχαιότητα)»
Η σπαρτιατική ηγεμονία είναι περίοδος της κλασικής εποχής της αρχαίας ελληνικής ιστορίας από το τέλος του πελοποννησιακού πολέμου (404 π.Χ.) μέχρι τη μάχη των Λεύκτρων (371), κατά την οποία η πόλη της Σπάρτης ήταν η κυρίαρχη πολιτική και στρατιωτική δύναμη στον κόσμο των ελληνικών πόλεων, τις οποίες ηγεμόνευε. Με το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου, μετά τη ναυμαχία στους Αιγός Ποταμούς, ο Λύσανδρος έθεσε υπό τον έλεγχό του το χώρο της Α’ αθηναϊκής συμμαχίας, κάτι που οδήγησε στην υπογραφή ειρήνης τον επόμενο χρόνο. Η ηγέτιδα δύναμη του ελληνικού κόσμου ήταν πλέον η Σπάρτη.
1. Αρχιδάμειος πόλεμος (431-421 π.Χ.) 2. Ο Μεσοπόλεμος (421-415 π.Χ.) 3. Η Σικελική Εκστρατεία (415-413 π.Χ.) 4. Δεκελεικός Πόλεμος, πόλεμος στο Αιγαίο και τον Ελλήσποντο (413-404 π.Χ.)
«Ήταν η ολοένα αυξανόμενη δύναμη της Αθήνας που προκάλεσε φόβο στους συμμάχους της Σπάρτης και κατέστησε τη σύρραξη ανάμεσα στις δύο πόλεις αναπότρεπτη», αναφέρει ο Θουκυδίδης ως καταλυτικό αίτιο στην κήρυξη του πολέμου. Ο ανταγωνισμός Αθήνας και Σπάρτης για την ηγεμονία στον ελληνικό χώρο. Η Σπάρτη ανησυχούσε για την αύξηση της δύναμης της Αθήνας μετά τους περσικούς πολέμους. Ο οικονομικός ανταγωνισμός μεταξύ Αθήνας και Κορίνθου που ήταν σύμμαχος της Σπάρτης. Η πολιτειακή διαφορά της Αθήνας και της Σπάρτης. Η Αθήνα υποστήριζε τα δημοκρατικά πολιτεύματα και η Σπάρτη τα ολιγαρχικά.Ήταν τα αίτια του πελοποννησιακού πoλέμου
Ο Περικλής (από τις λέξεις περί και κλέος δηλαδή o περιτριγυρισμένος από δόξα, περίδοξος, περίπου 495-429 π.Χ.) ήταν Αρχαίος Έλληνας πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός του 5ου αιώνα π.Χ., γνωστού και ως «Χρυσού Αιώνα», και πιο συγκεκριμένα της περιόδου μεταξύ των Περσικών Πολέμων και του Πελοποννησιακού Πολέμου. Η δύναμη, δόξα και η φήμη την οποία χάρισε στην Αρχαία Αθήνα, δικαιώνουν απόλυτα το χαρακτηρισμό του Χρυσού Αιώνα. Η εποχή στην οποία ήταν κύριος της πολιτικής ζωής της Αρχαίας Αθήνας, δηλαδή μεταξύ του 461 π.Χ. και του 429 π.Χ., ονομάζεται μέχρι σήμερα «Εποχή του Περικλή».Από τη Βικιπαίδεια.
Σωκράτης ( 469-399 π.Χ. , Φιλόσοφος) ΣωκράτηςΟ Σωκράτης ήταν Αθηναίος φιλόσοφος και μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πολιτισμού. Στα 17 του χρόνια γνώρισε το φιλόσοφο Αρχέλαο, που του μετέδωσε το πάθος για τη φιλοσοφία. Στις φιλοσοφικές του έρευνες τον παρακολουθούσαν πολλοί, ιδιαίτερα νέοι, που ένιωθαν ευχαρίστηση ακούγοντας τον να μιλάει και να συζητάει για θέματα κοινωνικά, πολιτικά, ηθικά και θρησκευτικά. Έτσι σχηματίστηκε γύρω του ένας όμιλος, που δεν αποτελούσε όμως σχολή, γιατί ο Σωκράτης δεν δίδαξε συστηματικά, αλλά διαλεγόταν σε κάθε σημείο της πόλης, με ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης και σε αντίθεση με τους σοφιστές δεν έπαιρνε χρήματα από τους μαθητές του. Το 399 π.Χ. διατυπώθηκε εναντίον του κατηγορία για ασέβεια προς τους θεούς και για διαφθορά των νέων και καταδικάστηκε σε θάνατο. Παρόλο που είχε τη δυνατότητα να δραπετεύσει, προτίμησε να υπακούσει στους νόμους και να πιεί το κώνειο O Σωκράτης δεν άφησε κανένα σύγγραμμα.
Τον 5ο αιώνα π.Χ. η πόλη των Αθηνών αναπτύσσεται ραγδαία. Η πόλη της Θεάς Αθηνάς θα καταφέρει υπό την αρχηγία του περίφημου Ρήτορα Περικλή, να γνωρίσει την μεγαλύτερη δόξα που θα γνώριζε ποτέ πόλη! Ο Περικλής θα είναι αυτός που θα την αναδείξει και μέσα από την πολιτική του η Αθήνα θα εισέλθει στον λεγόμενο "Χρυσό Αιώνα". Βουλή, Άρειος Πάγος, Θέατρο, τέχνες, έννοιες που δεν θα επηρεάσουν μόνο ολόκληρη την Ελλάδα αλλά θα διαμορφώσουν ολόκληρο τον κόσμο σε αυτό που είναι σήμερα. Το σημαντικότερο όλων φυσικά κι αυτό που δείχνει πως ο πολιτισμός της Αθήνας έχει φτάσει στο Ζενίθ, είναι η γέννηση της Δημοκρατίας! Τεράστια έργα θα δημιουργηθούν εκείνη την περίοδο και τα οποία αναμένεται να αλλάξουν ριζικά την εικόνα της πόλης και την ιστορία όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και ολόκληρου του κόσμου. Την ίδια περίοδο θα ζήσουν πολλοί κορυφαίοι Έλληνες, ο Σοφοκλής (496 – 406 π.Χ.), Μέγας Τραγωδός από την Αθήνα, ο Ευριπίδης (480 – 406 π.Χ.) επίσης Μέγας Τραγωδός, ο Θουκυδίδης (460 – 395 π.Χ.), κορυφαίος Έλληνας ιστορικός, ο Αριστοφάνης (450 – 380 π.Χ.) ο μεγαλύτερος ίσως κωμικός ποιητής της Αρχαίας Αθήνας και πολλοί πολλοί άλλοι.
Η αθηναϊκή εκπαίδευση, όπως και η εκπαίδευση των άλλων πόλεων, διαιρείται σε τρία στάδια: Το Πρωτοβάθμιο, από τα έξι ως τα δέκα τέσσερα, το Δευτεροβάθμιο από τα δέκα τέσσερα έως τα δέκα οκτώ και το τριτοβάθμιο από τα δέκα οκτώ έως τα είκοσι. Από τα τρία στάδια το τρίτο μόνο ήταν υποχρεωτικό και το παρείχε η πόλη-κράτος. Το δεύτερο ήταν εντελώς προαιρετικό και μάλλον για τους εύπορους. Από το πρωτοβάθμιο τα γράμματα ήταν μάλλον δια νόμου υποχρεωτικά, όπως φαίνεται από έναν παλιό νόμο που αποδίδεται στο Σόλωνα[26] και ο οποίος αναφέρει πως το παιδί πρέπει να διδάσκεται γράμματα και κολύμπι. Μετά από αυτό οι φτωχοί μπορούν να στρέψουν την προσοχή τους στη γεωργία και το εμπόριο, ενώ οι πλουσιότεροι στη μουσική, την ιππασία, τη γυμναστική, το κυνήγι και τη φιλοσοφία. Από τη Βικιπαίδεια.
Σκοπός της συμμαχίας, ( Ηγεμονία όπως την ονομάζει ο Θουκυδίδης ), ορίσθηκε πως θα ήταν να πάρουν εκδίκηση οι Έλληνες, για όσα έπαθαν από τους βαρβάρους, λεηλατώντας τη χώρα του Πέρση βασιλιά. Ο Θουκυδίδης αυτό το χαρακτηρίζει ως " πρόσχημα". Ύστερα συμφωνήθηκε να έχουν όλα τα μέλη τους ίδιους εχθρούς και τους ίδιους φίλους και έδωσαν τον απαραίτητο όρκο. Έριξαν δηλαδή πυρακτωμένους " μύδρους" από σίδερο στη θάλασσα που συμβόλιζε ότι η συμφωνία θα έληγε μόνο όταν θα ανέβαινε το σίδερο στην επιφάνεια. Επομένως η διάρκειά της θα ήταν απεριόριστη. Αυτή η λεπτομέρεια είναι βασική διότι οι σύμμαχοι όσο ο κίνδυνος από τους Πέρσες ήταν ακόμα ορατός, δέχθηκαν να αναλάβουν σοβαρές υποχρεώσεις, που αργότερα όταν τα πράγματα ηρέμησαν δεν επιθυμούσαν να τις εκτελούν, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν μεγάλα προβλήματα και τελικά συγκρούσεις.
Η νίκη στις Πλαταιές συνοδεύτηκε από τη μεγάλη νίκη του ελληνικού στόλου κατά του περσικού στη Μυκάλη. Οι μάχες στις Πλαταιές και στη Μυκάλη σημαντικότατες, γιατί εξάλειψαν την περσική απειλή και γιατί μετά απ' αυτές, οι Έλληνες πέρασαν στην αντεπίθεση, μέχρι να λήξουν οι συγκρούσεις το 450 π.Χ. Από τη Βικιπαίδεια.
Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας διεξήχθη στις 22 Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ, στα Στενά της Σαλαμίνας (στον Σαρωνικό Κόλπο, κοντά στην Αθήνα) μεταξύ της συμμαχίας των ελληνικών πόλεων-κρατών και της Περσικής Αυτοκρατορίας. Η ναυμαχία της Σαλαμίνας αποτέλεσε την σημαντικότερη σύγκρουση και την αρχή του τέλους της δεύτερης περσικής εισβολής στην Ελλάδα, η οποία ξεκίνησε το 480 π.Χ. Από τη Βικιπαίδεια
Η Μάχη των Θερμοπυλών (αρχαία ελληνικά: Μάχη τῶν Θερμοπυλῶν) διεξήχθη το 480 π.Χ (παράλληλα με τη ναυμαχία του Αρτεμισίου) μεταξύ των Ελλήνων και των Περσών, κατά την δεύτερη περσική εισβολή στην Ελλάδα. Οι Πέρσες είχαν ηττηθεί στον Μαραθώνα δέκα χρόνια νωρίτερα, γι' αυτό και ετοίμασαν μια δεύτερη εκστρατεία, αρχηγός της οποίας ήταν ο Ξέρξης. Ο Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός Θεμιστοκλής έπεισε τους Έλληνες να κλείσουν τα στενά των Θερμοπυλών και του Αρτεμισίου. Οι Πέρσες, οι οποίοι κατά τις αρχαίες πηγές είχαν εκατομμύρια άνδρες στρατό και κατά τις σύγχρονες εκατόν με τριακόσιες χιλιάδες άνδρες, Από τη Βικιπαίδεια
Η Μάχη του Μαραθώνα , που διεξήχθη τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο του 490 π.Χ, αποτελεί σύγκρουση μεταξύ των Ελλήνων (Αθηναίοι και Πλαταιείς) και των Περσών κατά την πρώτη εισβολή των Περσών στην Ελλάδα.
Περσία είναι η ιστορική ονομασία του Ιράν. Η ονομασία αυτή επικράτησε στη Δύση λόγω των Ελλήνων, οι οποίοι γενίκευσαν την ονομασία της περιοχής Παρς (Παρσίς, μετεξέλιξη σε Περσίς), Φαρς σήμερα, στο νότιο Ιράν, η οποία ήταν και το κέντρο της Περσικής Αυτοκρατορίας. Σημειωτέον ότι η Περσική γλώσσα λέγεται Φαρσί. Η Περσία ονομάστηκε επισήμως Ιράν από τις 21 Μαρτίου 1935. Από τη Βικιπαίδεια
Η κλασική εποχή (500 π.Χ.-323 π.Χ.) είναι χρονική περίοδος της αρχαίας ελληνικής ιστορίας και ονομάστηκε έτσι λόγω των υψηλών επιτευγμάτων που σημειώθηκαν κατά την περίοδο αυτή στο χώρο του πολιτισμού.
Κλεισθένης ο Αθηναίος ο θεμελιωτής της δημοκρατίας.
Ο Σόλων (περ. 639 - 559 π.Χ.) ήταν σημαντικός Αθηναίος νομοθέτης, φιλόσοφος, ποιητής και ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας.Οι νόμοι που θέσπισε δημοσιεύτηκαν ίσως το 592 π.Χ..
Ο Δράκοντας θέσπισε γραπτούς νόμους στην Αθήνα. Η εκλογή του για τη σύνταξη νόμων έγινε από όλους τους Αθηναίους (621-620 π.Χ.).
Ο Σπαρτιατικός Στρατός ήταν, ίσως, η πιο τρομερή πολεμική μηχανή του αρχαίου κόσμου. Αυτή η πολεμική μηχανή με την απίστευτη πειθαρχία και εκπαίδευση κατάφερνε πολύ καλά επί αιώνες να καλύπτει το μεγαλύτερο και βασικότερο ελάττωμά της, που βεβαίως δεν ήταν άλλο από την αριθμητική της σύσταση. Οι Σπαρτιάτες οπλίτες φορούσαν πάντα κόκκινο μανδύα, γιατί κάλυπτε το αίμα εάν πληγώνονταν και επίσης, κατά το Λυκούργο, τρόμαζε κάτα κάποιον τρόπο τον αντίπαλο. Στις μάχες οι Σπαρτιάτες οπλίτες δεν φορούσαν σανδάλια, αλλά πήγαιναν ξυπόλητοι, ώστε να διατηρείται πιο σταθερή η φάλαγγα.
700-650 π.Χ. Εμφάνιση δωρικού ρυθμού. 600-585 π.Χ Εμφάνιση αγαλμάτων τύπων κούρου και κόρης. Μεγάλα κέντρα, όπως η Κόρινθος τον 7ο και η Αθήνα τον 6ο αιώνα π.Χ., εφευρίσκουν νέες τεχνικές για τη διακόσμηση των αγγείων. Η μελανόμορφη τεχνική, στην οποία οι μορφές και τα κοσμήματα βάφονται ολόμαυρα πάνω στην κοκκινωπή επιφάνεια των αγγείων, ενώ οι λεπτομέρειες δηλώνονται με χάραξη. Τα τελευταία χρόνια της αρχαϊκής περιόδου εμφανίζεται και η ερυθρόμορφη τεχνική που είναι η αντίστροφη της μελανόμορφης, δηλαδή οι μορφές είναι κόκκινες πάνω στη μαύρη γυαλιστερή επιφάνεια των αγγείων.
Η Σπάρτη ήταν πόλη-κράτος στην Αρχαία Ελλάδα που ήταν χτισμένη στις όχθες του ποταμού Ευρώτα στη Λακωνία στο νότιο ανατολικό μέρος της Πελοποννήσου. Έχει μείνει γνωστή στην παγκόσμια ιστορία για τη στρατιωτική δύναμή της, την πειθαρχία της, τον ηρωισμό της και το μεγάλο αριθμό των δούλων της. Επίσης, είναι γνωστή και στην Ελληνική Μυθολογία, κυρίως για τον μύθο της Ωραίας Ελένης. Περίοδος ακμής:7ος-4ος αιώνας π.Χ.
Ο Ησίοδος υπήρξε ο δεύτερος σε σπουδαιότητα αρχαίος ποιητής μετά τον Όμηρο. Γεννήθηκε στην Άσκρη της Βοιωτίας, όπου κατέφυγε ο πατέρας του από την αιολική Κύμη της Μικράς Ασίας, αλλά η ημερομηνία της γέννησής του δεν είναι γνωστή. Βικιπαίδεια
Δεύτερος ελληνικός αποικισμός ονομάστηκε η οργανωμένη αποικιακή εξάπλωση των αρχαίων Ελλήνων στον χώρο της Μεσογείου και της Μαύρης θάλασσας, κατά την περίοδο του 8ου, του 7ου και του 6ου αιώνα π.Χ. Ο αποικισμός αυτός διέφερε από τον πρώτο αποικισμό γιατί αποτέλεσε οργανωμένη επιχείρηση από την μητρόπολη σε αντίθεση με την απλή μετακίνηση φυλών που συντελέστηκε κατά τον πρώτο αποικισμό. Πολλές αποικίες που ιδρύθηκαν αυτή την περίοδο εξελίχθηκαν σε πόλεις ισχυρές και έγιναν ανεξάρτητες από την μητρόπολη.
Από τον 8ο αιώνα π.Χ. τα πολιτεύματα των ελληνικών πόλεων μεταβλήθηκαν. Η μεταβολή δεν έγινε με τον ίδιο τρόπο ή σειρά και έχει ως ακολούθως: Η βασιλεία: `Ηταν το αρχαιότερο πολίτευμα, με ανώτατο άρχοντα το βασιλιά, που ήταν κληρονομικός. Στη διακυβέρνηση βοηθούσε το συμβούλιο των ευγενών, που μετείχαν οι “άριστοι”. Η δύναμη του βασιλιά αρχίζει να μειώνεται από τον 8ο αιώνα π.Χ. και να αυξάνεται η δύναμη των ευγενών. Σ’ αυτό συνέβαλε ο σχηματισμός των πόλεων-κρατών, οι οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές και η αυθαιρεσία ή ανικανότητα των βασιλιάδων. Κατά το Β' Αποικισμό η βασιλεία καταργήθηκε, εκτός από τη Μακεδονία και την `Ηπειρο. Στα άλλα κράτη την εξουσία πήραν οι ευγενείς και το νέο πολίτευμα ονομάστηκε αριστοκρατικό. Η κατάργηση της βασιλείας έγινε με τρόπο ειρηνικό. Το αξίωμα του βασιλιά δεν καταργήθηκε, αλλά ο ίδιος έγινε ένας από τους άρχοντες. Η μεταβολή του πολιτεύματος από βασιλεία σε αριστοκρατία έγινε πρώτα στις ελληνικές πόλεις της Μ. Ασίας. Η αριστοκρατία: Η κρατική εξουσία πέρασε στους ευγενείς, που ήταν τάξη “κλειστή”. Στήριζε τη δύναμη της στον πλούτο και κυβερνούσε για τα δικά της συμφέροντα. Την εξουσία ασκούσαν μόνο οι ευγενείς. Με την ανάπτυξη του εμπορίου και της βιοτεχνίας άρχισε η αντίδραση κατά του αριστοκρατικού πολιτεύματος. Η αστική τάξη ζητούσε να πάρει μέρος στη διοίκηση του κράτους και ερχόταν σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των ευγενών. Η ολιγαρχία: Οι ευγενείς μοιράστηκαν την εξουσία με τη νέα αστική τάξη των πλουσίων και στη διακυβέρνηση του κράτους έπαιρναν μέρος και πολίτες, που δεν ανήκαν σε αριστοκρατικά γένη και ο πλούτος τους δεν προερχόταν από την ιδιοκτησία της γης. Το πολίτευμα αυτό ονομάστηκε ολιγαρχία γιατί την εξουσία ασκούσαν οι λίγοι. Τώρα η εξουσία δεν είναι προνόμιο των ευγενών, αλλά όσοι είχαν ψηλά εισοδήματα έπαιρναν μέρος στην διακυβέρνηση του κράτους. Οι πολίτες κατατάχτηκαν σε κατηγορίες, ανάλογα με το εισόδημα τους. `Οσοι είχαν ψηλά εισοδήματα έπαιρναν μέρος στην εξουσία και είχαν περισσότερα προνόμια. Το σύστημα αυτό της κατάταξης των πολιτών σε κατηγορίες ανάλογα με το εισόδημα τους ονομάστηκε “τιμοκρατικό σύστημα” ή “τιμοκρατία”. Η τυραννίδα: Οι αντιθέσεις ανάμεσα στις φτωχές και πλούσιες τάξεις συνέχισαν να υπάρχουν και εξελίχτηκαν σε ανοιχτές συγκρούσεις. Σε μερικές πόλεις, φιλόδοξοι και δυναμικοί πολίτες από την τάξη των ευγενών, πήραν με το μέρος τους το “δήμο” και κατέλαβαν με τη βία την εξουσία. `Εγιναν τύραννοι και το καθεστώς τους ονομάστηκε τυραννίδα. Οι τύραννοι κυβέρνησαν τις πόλεις-κράτη ως απόλυτοι μονάρχες και έγιναν μισητοί στους πολίτες, γιατί η εξουσία τους στηριζόταν στη βία. Η δημοκρατία: Μετά το θάνατο των τυράννων, οι πόλεις ξαναγύρισαν στην ολιγαρχία ή προχώρησαν στο πολίτευμα της δημοκρατίας. Στη δημοκρατία όλοι οι πολίτες είχαν ίσα δικαιώματα και συμμετείχαν όλοι στα διάφορα αξιώματα της πολιτείας. Η γενική συνέλευση των ελεύθερων πολιτών, η “Εκκλησία του δήμου” είχε την ανώτατη εξουσία στην πόλη-κράτος.
Ο Αινείας έλαβε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο επικεφαλής των Δαρδάνων, ως σύμμαχος των Τρώων, και ήταν ο γενναιότερος ήρωας στην πλευρά τους μετά τον Έκτορα. Φαίνεται πάντως ότι αρχικώς δεν ήθελε να συμμετάσχει στον πόλεμο, γιατί περίμενε μετά τον θάνατο του Πριάμου να βασιλεύσει αυτός στον θρόνο του, αλλά όταν ο Αχιλλέας τον έδιωξε από την Ίδη στη Λυρνησσό, που επίσης κατέστρεψε ύστερα, ο Αινείας υποχρεώθηκε πλέον να καταφύγει στην Τροία και να συμπολεμήσει με τους Τρώες. Πολεμώντας στον Τρωικό Πόλεμο με τον Διομήδη, ο Αινείας σώθηκε μόνο χάρη στην προστασία της μητέρας του Αφροδίτης και του Απόλλωνα, που τον μετέφεραν στην Πέργαμο για ανάρρωση, ενώ στη σύγκρουσή του με τον Αχιλλέα τον έσωσε ο θεός Ποσειδώνας. Μετά την άλωση και τη λεηλασία της Τροίας, ο Αινείας με μερικούς Τρώες (που έγιναν γνωστοί ως «Αινειάδες») εξακολούθησαν να αμύνονται σε κάποια συνοικία της πόλης, ώσπου οι Αχαιοί τους διεμήνυσαν ότι τους δέχονται «υποσπόνδους», δηλαδή ύστερα από συμφωνία να αποχωρήσουν ανενόχλητοι, με την άδεια να πάρουν ο καθένας τους ό,τι μπορούσε να σηκώσει στα χέρια του από την περιουσία του. Και ενώ όλοι οι άλλοι γέμισαν και πήραν σακιά με χρυσάφι, ασήμι, κοσμήματα, χρήματα, κλπ., ο Αινείας σήκωσε στους ώμους του τον γέροντα και ανήμπορο πατέρα του, τον Αγχίση, και τον μετέφερε έξω από την πόλη. Τότε οι Αχαιοί, θαυμάζοντας την πράξη του αυτή, του επέτρεψαν να πάρει ελεύθερα και ό,τι άλλο ήθελε από το σπίτι τους. Αλλά εκείνος και πάλι δεν προτίμησε τίποτα άλλο από τα ιερά ξόανα των θεών και τα οικογενειακά κειμήλια, που τα θεωρούσε ανώτερα από κάθε άλλο θησαυρό. Πολλές φορές κινδύνευσε για χάρη των γονέων του και για την ευσέβειά του προς τους θεούς. Μετά από αυτό, οι Αχαιοί του είπαν ότι ήταν διατεθειμένοι να του εκχωρήσουν όποιο μέρος της Τροίας ήθελε για να ζήσει εκεί με απόλυτη ασφάλεια. Από τη Βικιπαίδεια.
Ο πρώτος καταγεγραμμένος εορτασμός των Ολυμπιακών Αγώνων στην αρχαιότητα ήταν στην Ολυμπία, το 776 π.Χ. Από το 776 π.Χ. και μετά οι Αγώνες έγιναν πιο σημαντικοί σε ολόκληρη την αρχαία Ελλάδα φτάνοντας στο απόγειο τους κατά τον πέμπτο και έκτο αιώνα π.Χ. Οι Ολυμπιακοί είχαν επίσης θρησκευτική σημασία αφού γίνονταν προς τιμή του θεού Δία, του οποίου το τεράστιο άγαλμα στεκόταν στην Ολυμπία.
Η περίοδος της αρχαίας ελληνικής ιστορίας από περίπου το 800 π.Χ. έως το 479 π.Χ. ονομάζεται αρχαϊκή εποχή. Ο όρος ‘αρχαϊκή εποχή’ προέρχεται από την αρχαιολογία.
Ο Όμηρος φέρεται ως ο συγγραφέας των ποιητικών κειμένων της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, από τα πρώτα κείμενα της Ιστορικής περιόδου της αρχαίας Ελλάδας, γνωστά ως «Ομηρικά Έπη». Η Ιλιάδα και η Οδύσσεια γράφτηκαν τον 8ο αι. π.Χ.. Η Ιλιάς αποτελείται από 15.693 στίχους και αναφέρεται στις τελευταίες πενήντα μία (51), αποφασιστικής σημασίας ημέρες του πολέμου της Τροίας, ο οποίος συνολικά διήρκεσε, σύμφωνα με το μύθο, 10 χρόνια. Η Οδύσσεια αποτελείται από περίπου 12.000 στίχους και περιγράφει τον δεκαετή αγώνα του Οδυσσέα για τον νόστο (επιστροφή στην πατρίδα του Ιθάκη).
Το ελληνικό αλφάβητο είναι το αλφαβητικό σύστημα γραφής που χρησιμοποιείται για τη γραφή της ελληνικής γλώσσας, από τον 8ο αιώνα π.Χ..Προέρχεται από το φοινικικό αλφάβητο και με τη σειρά του έγινε ο πρόγονος πολυάριθμων συστημάτων γραφής της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανόμενης της λατινικής και της κυριλλικής γραφής.
Το 10ο αιώνα π.Χ. η μετανάστευση πήρε το χαρακτήρα εκτεταμένου αποικισμού, που ονομάστηκε Α΄ ελληνικός αποικισμός. Οι μετακινήσεις αυτές οδήγησαν στον αποικισμό των νησιών του Αιγαίου της Κύπρου, της Κρήτης, των Επτανήσων και της δυτικής ακτής της Μικράς Ασίας από ελληνικά φύλα της ηπειρωτικής Ελλάδας και την ίδρυση νέων πόλεων που αποτέλεσαν τα μετέπειτα χρόνια σημαντικά κέντρα του ελληνικού πολιτισμού. Ο αποικισμός πραγματοποιήθηκε σε διαδοχικά κύματα και κατά φυλετικές ομάδες και διακρίνεται σε Αιολικό, Ιωνικό και Δωρικό αποικισμό.
Η λεγόμενη "Κάθοδος των Δωριέων" ή "Κάθοδος των Ηρακλειδών" είναι θεωρία ιστορική και γλωσσολογική σύμφωνα με την οποία περί τον 12ο αιώνα π.Χ. ελληνικά φύλα κατήλθαν από το βορρά προς την κυρίως Ελλάδα και την Πελοπόννησο με συνέπεια την καταστροφή του Μυκηναϊκού πολιτισμού.
Η γεωμετρική εποχή είναι μία περίοδος της αρχαίας ελληνικής ιστορίας που διαρκεί περίπου από το 1100 π.Χ. έως το 700 π.Χ. Η περίοδος αυτή είναι γνωστή και με άλλες ονομασίες, όπως ομηρική εποχή, γεωμετρική εποχή, λόγω των αλλαγών που σημειώνονται περί το 1050 π.Χ. στην τεχνοτροπία της κεραμικής, ή εποχή του σιδήρου, καθώς από το 1100 π.Χ. και εξής γενικεύεται η χρήση του υλικού αυτού για την κατασκευή όπλων ή σκευών.
We'd love to hear from you. Please send questions or feedback to the below email addresses.
Before contacting us, you may wish to visit our FAQs page which has lots of useful info on Tiki-Toki.
We can be contacted by email at: hello@tiki-toki.com.
You can also follow us on twitter at twitter.com/tiki_toki.
If you are having any problems with Tiki-Toki, please contact us as at: help@tiki-toki.com
Close